De laaste week

Zaterdag na de beleving van de treinreis stond er weer een echt Indiaas spektakel op het prgramma. En wel de viering van Diwali Doom. Ik zou zeggen : google maar eens! Maar het gebied rond het zwembad was inderdaad omgetoverd tot een waar feest gebeuren. In alle bomen, palen enz. zaten lampjes, overal tafels met stoelen, heel mooi versierd, met witte tafel lakens, stoelen met een kleed, grote bufetten, heel feeriek!
Eerst in de overdekte binnenplaats van het gebouw een show. Heel leuk allemaal, groepen kleine kindere, groepen grote(re) kinderen, deden dansjes en opvoeringen. Het zag er echt heel goed uit, en je kon aan alles merken dat er (heel) veel tijd in gestoken was. Ook een traditionele dans. Als sluit- en klapstuk een heuse modeshow, waarin westerse en traditioneel getinte kleding werd getoond. En ja hoor : onze Cindy deed mee!!! Na deze show gingen we eten, was erg lekker, (te) veel wijn gedronken, en zijn we op tijd naar huis gegaan, de kindjes moesten ook naar bed.
Zondag waren we eigenlijk te duf om naar de BBQ van de Hollandse club te gaan. Lekker rustig thuis. Maandag met Cindy een nieuwe printer gekocht, en wat boodschappen gedaan.
Dinsdag avond hebben wij getrakteerd op het Hard Rock Cafe. Leuke tent, heerlijk gegeten (T-bone steak!!!) en lekkere cocktails genuttigd. De kindjes waren woensdag vrij, en zijn Cindy, kindjes, Marijke en ik naar de Shiva tempel gegaan... Wederom een geweldige belevenis. Onze Patrick heeft al uitvoerig hierover geschreven, dus ga maar naar waarbenjij.nu en zoek op familiewesten. Wij hebben ook de hele riedel gedaan, inclusief het 108x (....!!!) uitspreken van : "om namah shivayah" en tegelijkertijd een muntje in de 108 emmertjes deponeren!! Plus nog vele andere ritueelen, waardoor wij voor de rest van ons leven gevrijwaard zullen zijn van ongeluk en ziektes, gezegend zullen zijn met veel geluk, en het uitkomen van de wens die we deden toen (andere) muntjes in het water werden gegooid.
In de iddag begonnen met inpakken, en na een laaste borrel tijdig naar bed, omdat we woensdag om 5 uur op moeten.
De chauffeur was deze keer op tijd, en na het hele gedoe met stemples en zo, nog wat tijd te gedood met kofiie drinken, voor we aan boord gingen.
De reis is gladjes verlopen, en met zo'n 20 minuten vertraging kwamen we in Dusseldorf aan, waar Patrick met Michiel ons stond op te wachten. Heerlijk om die twee weer te zien!!!
Vrijdag morgen weer feest, Susanne kwam de kindjes brengen, en hebben we die twee de hele dag weer bij ons gehad.
En zo kwam er dus een einde aan onze tweede India reis. Toen ik daar voor de laatste keer zo rondkeek, kreeg ik toch een weemoedig gevoel. Ik realiseerde mij dat het waarschijnlijk de laatste keer was dat ik ooit weer in India zou zijn. Het land heeft op mij een onuitwisbare indruk gemaakt. Maar of ik het echt zal missen....? Ik weet het niet, maar ben ongelooflijk blij dat ik de kans gehad en gegrepen heb om dit waanzinnig fascinerende werelddeel te bezoeken.
Het is inderdaad "incredible India", met alles wat het te bieden heeft. Wat de toekomst zal zijn? Geen idee, ze groeien wel zo'n 7% per jaar, maar hoe lang het duurt voor ze werkelijk de gore armoede achter zich hebben...?? Ik denk heel lang. Maar kan het iedereen aanraden : krijg je de kans : gaan!!
Ik hoop jullie allemaal leesplezier te hebben gegeven, en zou zeggen : tot de volgende reis, dan naar Shanghai!!!!